Auw, auw, auw

Hallo Melle,
Dit is niet te doen. Ik heb beenweeën, we vorderen wel, maar doen dat heel langzaam en ik ben misselijk van de pijn. De verloskundige brengt me naar het ziekenhuis voor een rugenprik. In mijn ochtendjas loop ik de straat op, haar auto in. Op de trap bedenk ik me dat we hier met zijn drieën weer terug komen. Dat ontroert me. Papa rijdt achter ons aan, op weg naar het ziekenhuis!