Daar ben je dan! Na 25 uur heel hard werken, maken we eindelijk kennis met elkaar. Wat ben je mooi! Wat zijn wij gelukkig!
De dokter neemt je snel mee om goed te bekijken hoe het met je gaat (na die ruggenprik en het vieze vruchtwater, is dat nodig) en papa houdt je goed in de gaten. Ik ben overdonderd en kan alleen maar snikken en lachen tegelijk!Als je helemaal gezond bent verklaard, brengt papa jou naar me toe. Ik zie eerst zijn gezicht, intens ontroerd, dan een grote witte bundel in zijn armen. Als hij naar me toe buigt, zie ik jouw blauwe ogen en gave, ronde gezichtje.
Papa en ik vinden je geweldig mooi en kunnen niet begrijpen dat wij je samen hebben gemaakt. Wat een wonder!
Posts
0 reacties:
Een reactie posten