Om 12 uur kwam jouw dokter vertellen dat je naar huis mocht. Nu hoor ik dat ik ook mag. Wel gezellig, kunnen we namelijk samen. Papa haalt de auto, zet je (met maxi cosi en al) vakkundig in de gordels en rijdt met ons naar huis.
Bijzonder hoor, om je mee te nemen door de stad. Twee dagen geleden reed ik nog met weeën de andere kant op en nu rijden we met jou mee terug. Alsof het altijd zo geweest is en toch allemaal heel nieuw... Ik word er een beetje emotioneel van.
En al helemaal als we de straat in rijden en we zien dat Rogier, Birgit, Dio, Ivo en Elianne zo'n mooi, zelfgemaakt bord in de tuin hebben gezet. Wat vind ik dat lief! Ik denk dat ik het 18 jaar lang laat staan, wat jij?!
Posts
1 reacties:
Joehoeoeoeoe, ben ik de eerste op jullie blog?! Vandaag jullie mooie kaartje in de bus, dus nu weet ik de weg hier naartoe! Hoe bevalt bottendaal Melle? Heb je al eens naar buiten mogen kijken om de route naar ons te verkennen? Die kom ik je anders wel een keertje uitleggen ;)
Tot snel!
Een reactie posten